شیرآلات

شیرآلات ساختمانی یا Building valves به وسیله ای فلزی گفته می‌شود که برای باز و بسته کردن جریان مایعات و گازها مورد استفاده قرار می گیرد.به طورکلی شیرآلات به دو دسته شیرآلات خانگی و صنعتی طبقه بندی می شوند.شیرآلات مدرن امروزی نه تنها وسیله ای فوق العاده برای استفاده راحت تر از آب هستند، بلکه با استفاده از آن ها می توان استفاده از آب را بهینه سازی کرد و درصدد رفع معضل کم آبی در جهان برآمد.

شیرآلات

تارخچه شیرالات

تارخچه شیرالات

 

شير وسيله اي است معمولاً فلزي كه از آن براي باز و بسته شدن و همچنین تنظيم جريان مايعات و گازها مورد استفاده قرار می گیرد.

شيرآلات به دو گروه بهداشتي كه همان شيرآلات ساختماني و خانگي هستند و شيرآلات صنعتي تقسيم مي شود. ترجمه واژه شيرآلات بهداشتي به انگليسي، faucet يا sanitary taps و شيرآلات صنعتي، industrial valve مي باشد. امروزه شيرآلات نه تنها وسيله اي براي استفاده راحت تر از آب، بلكه وسيله اي براي استفاده بهينه از آب در جهت رفع معضل كم آبي در جهان به شمار مي آيد.

 


واژه شير یا شيرآلات از کجا آمده است؟

از آنجا كه در دوران باستان، پادشاهان شير جنگل را نماد قدرت مي پنداشتند، مهار كردن چنين موجودي نشانه توان كنترل و قدرت بي اندازه به حساب مي آمد. در نتيجه براي تزئين بناها و آب نماها از سر شير يا كل بدن او استفاده مي كردند. حتي پس از ساخت شير آب فلزي نيز، روند تزئين اهرم باز و بسته كردن آب با سرِ شير همچنان ادامه يافت. احتمالا، بر روي اهرم اولين شيرهايي كه وارد ايران شدند نيز سر شير قرار داشته و مردم بجاي اينكه براي قطع و وصل جريان آب از جمله “اهرم را بچرخان” استفاده كنند، مي گفتند “شير را ببند/ باز كن”. اين اصطلاح با وجود حذف قسمت تزئيني به شكل شير از شيرهاي آب ،تا به امروز استفاده مي شود.

 

 پیشینه شیرآلات در دنیا

پیشینه شیرالات به دوران باستان بر می گردد. ۷۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، از لوله کشی و شیرالات برای هدایت آب به فواره ها و خانه های خصوصی مورد استفاده قرار می گرفت ، بطور مثال در قصر سلطنتی مینوآن  در جزیره کرِت  علاوه بر لوله های سفالینه برای لوله کشی و آبیاری، شیرهای نصب شده ای از جنس طلا، نقره و سنگ مرمر نیز وجود داشت. بین سال های ۱۰۰۰ قبل از میلاد تا ۴۷۶ بعد از میلاد استفاده از لوله ها ی سربی و شیر های مرمرین و نقره ای در حمام های خصوصی و عمومی رونق گرفت. در قرن چهارم میلادی نیز رومیان از لوله کشی و شیرآلات برای هدایت آب به ۱۱حمام عمومی، ۸۵۶ حمام خصوصی و ۱۳۵۲ فواره و آب انبار استفاده می کردند.

در گذشته، شیر آب سرد و گرم خروجی واحدی نداشتند و آب خروجی از علم مستقل هر کدام یا بسیار سرد بود و یا بسیار گرم. در سال ۱۹۷۳ میلادی (۱۳۱۶ شمسی)، آلموئِن، دانشجوی ساکن شهر سیاتل واشنگتن، دست خود را زیر آب جوش خروجی از عَلَم آب گرم سوزاند. در نتیجه این حادثه ایده طراحی شیرآلات کلاسیک امروزی (که آب سرد و گرم بطور همزمان از یک علم خارج می شود) در ذهن او شکل گرفت. طرح اولیه او مورد قبول واقع نشد و بین سال های ۱۹۴۰میلادی (۱۳۱۹ شمسی) و ۱۹۴۵میلادی (۱۳۲۴ شمسی) او موفق شد یک شیر کلاسیک مقبول با عملکرد مناسب طراحی کند. بالاخره مردم میتوانستند دمای آب خروجی از شیر را تنظیم کنند تا به دمای دلخواه خود برسند.

    خانهخدمات سوالاتتماسارتباط